Thomaskring
Eenmaal per maand lezen en bespreken we met een groep van ongeveer tien personen teksten uit het Thomasevangelie (een gnostisch geschrift). Deze teksten zijn voorzien van een duiding door Bram Moerland (filosoof/ vertaler). Daar valt natuurlijk altijd wel wat op af te dingen, maar het geeft in ieder geval vaak wel wat richting, bij deze vaak cryptische teksten.
Bijvoorbeeld dit logion, over vrede sluiten tussen je twee ‘naturen’.
Logion 48 – Als twee vrede sluiten
Jezus zei:
Als twee vrede sluiten met elkaar in één huis,
zullen ze tegen de berg zeggen: ga weg,
en hij zal gaan.
Bram Moerland:
Het huis is het gnostische symbool van het innerlijk van de mens. Het is in de mens zelf dat er afgescheidenheid kan bestaan tussen de persoonlijke natuur en de Christusnatuur. De afgescheidenheid kan worden hersteld als de twee vrede sluiten met elkaar.
Om dat duidelijk te verstaan keren we terug naar het voorbeeld van de pastoor in logion 6. Er was een kind ongedoopt gestorven in zijn parochie. Hij moest nu de boodschap overbrengen dat het kind niet in gewijde aarde begraven mocht worden, volgens de kerkelijke regels.
Maar op weg naar de ouders ervoer hij een innerlijk protest. Hij besluit om dat kind toch in gewijde aarde te laten begraven.
Maar wat doet hij daarmee nu achteraf?
Hij kan daarover in onvrede verkeren met zichzelf. Er kan zich in hem een innerlijke strijd afspelen over de gevolgen van zijn afwijking van de leer.
Hij kan bedenken dat hij zwak is geweest en zijn besluit achteraf betreuren en zich voornemen de volgende keer sterker te zijn. Als zich zulke gebeurtenissen herhalen, zal hij daardoor almaar fundamentalistischer worden en tenslotte de stem van zijn hart volledig het zwijgen opleggen, bijvoorbeeld door die te betitelen als een verlokking van het kwaad.
Maar als hij eenmaal heeft ontdekt dat er in hem een weten woont dat afwijkt van de uiterlijke leer, kan hem dat er ook toe aanzetten om steeds vaker op dat weten te vertrouwen. De tweestrijd in hemzelf kan
hij beëindigen door met dat innerlijk weten vrede te sluiten en zijn handelen in de wereld voortaan daarop te bouwen.
Als hij trouw blijft aan de kerkelijke leer, dan is die leer als een onverzettelijke berg. Daar is dan geen beweging meer in te krijgen. Maar als hij trouw betuigt aan zijn innerlijk weten (zijn Christusnatuur of Godsvonk), dan kan hij tegen die berg van fundamentalistische waarheden zeggen: ga weg. En die gaat weg. Dan zal hij voortaan zelf zin en betekenis kunnen geven aan zijn leven, vanuit zijn Bron. Dan wordt de zingeving aan zijn leven een scheppend proces. Daarbij ligt niets vooraf vast, maar worden de antwoorden op de vragen van het leven steeds opnieuw geboren uit de bewogenheid van zijn hart.
Lijkt het je interessant om ook een keer mee te doen? Je bent van harte welkom op dinsdag 14 oktober en/of dinsdag 11 november (19.30 uur, Penninckshuis). Graag van tevoren even laten weten dat je komt, dan stuur ik je de teksten toe.
Nicoline